Stoepje geraakt met de auto….niets aan de hand….volgende dag blijkt toch dat de band een klap heeft gekregen en vervangen moet worden. Wat nu? geen auto?

Hoe belachelijk om hier van ‘in paniek’ te zijn. Waar moet ik heen vandaag? naar het schoolplein….hoe ver is dat nou helemaal….nou ik weet het nu, 7 minuten fietsen met een kind achterop van 25 kg. Geen kattenpis, het trapt echt wel iets zwaarder. 8.15 uur, hup op de fiets naar school met 4 graden….brrhhh dat is wel even iets anders dan lekker warm in de auto. Handschoenen waren geen overbodige luxe geweest merk ik. Maar ach, doortrappen, we zijn er zo. Dochterlief giert het uit achterop de fiets, leuk he op de fiets mama? Zelfs de rug fiets ik redelijk makkelijk op met de 25 kg extra bagage. Het lijkt of we met de fiets zelfs sneller zijn dan met de auto. Eenmaal thuis begin ik voortvarend aan de huishoudelijke taken. Wassen opruimen, vaatwasser uitruimen, nieuwe was erin, bedden opmaken en hup achter de pc voor wat vrijwilligerswerk. Ik voel me energiek. En dat na dagen best last gehad te hebben van een verkoudheid. Komt dit nu door het fietsen?? ’s middags weer zelfde ritueel, 2 x fietsen. In totaal heb ik nu toch mooi vandaag al 28 minuten gefietst! En moe? nee moe ben ik niet. Ik voel me door dit beetje beweging veel energieker dan de dagen hiervoor! Een nieuwe routine geboren?? we zullen zien…..