Best een rare titel…..heel lang heb ik me niet voor kunnen stellen dat ik ooit zonder werk zou zitten. Of dit nu in loondienst zou zijn of als ondernemer. Er moest toch wel heel wat gebeuren, wilde ik niet meer gaan werken. Ik had tenslotte niet voor niets al die jaren gestudeerd niet waar. Werken kon ik altijd nog wel, dacht ik, no matter what.

Nou inmiddels weet ik dat alleen al een bloedpropje je hele leven om kan gooien, van de een op de andere dag. Zonder waarschuwing, zonder aanloop of risicoprofiel. Just out of the blue. En dan is werken even het laatste wat op je priolijstje staat. Ondanks al die jaren studie. Geloof me.

Maar wat dan, is de vraag? Als je niet meer kunt werken, waar krijg je dan je voldoening uit? Heb je ‘iets’ nodig om je nuttig te voelen? Kun je nog bijdragen aan de maatschappij, zoals dat zo mooi heet? En wil je dat nog? 

Dit is voor iedereen anders, ongetwijfeld. Ieder hersenletsel is anders. En iedere ziekte is anders. Voor mij was het wel belangrijk om iets te doen met mijn kennis en ervaring, voor een goed doel in dit geval.  Tijdens mijn reintegratie heb ik daar geprobeerd uren op te bouwen. Helaas minder goed gelukt dan gehoopt. Maar nog altijd draag ik daar mijn steentje bij op dagen dat ik me goed voel. En dat is heel fijn, het geeft voldoening en ik krijg er energie van. Mijn ‘collega’s’ zijn heel blij met mij en (ik ook met hen) het maakt mijn wereld ook groter dan dat ik alleen maar thuis zou zijn. Dus ja, voor mij werkt dit als alternatief voor betaald werk. 

Verder heb ik mijn handen vol aan het draaiend houden van het gezin en mijn kleuter dochter van 5. 😉. Dus leven zonder werk??? Kan dat?? Jazeker. Natuurlijk zou ik bijna zeggen. Er is zoveel meer in het leven dan werken. Dat realiseer ik me steeds meer. 

En zo heeft ieder nadeel toch ook weer een mooi en bijzonder voordeel….Het echt ontdekken van het feit dat het leven zoveel meer is dan je ooit voor mogelijk hield. Je leert genieten van elke dag en leert dat de kleine dingen ook gelijk het belangrijkste zijn. 

En nee spullen die je kunt kopen met dat fijne salaris zeggen me echt niets (meer). Maar de glimach van mijn meisje, elke dag als ik haar ophaal uit school (in plaats dat ze naar de BSO moet), zeggen alles! Het zegt me dat ik dankbaar moet zijn voor dit leven zonder werk! Het geeft me zoveel meer dan werk ooit had kunnen doen!