Dit zou mijn nieuwe motto moeten worden. Elke dag zo beginnen:

Mijn grootste uitdaging in leven met hersenletsel is dit. Slow down! In alles. Niet denken 's ochtends, ik ga dit doen en dat, en 10 verschillende dingen op een dag. Niet maar gelijk alle was wegwerken, maar gewoon 1 was. Niet mezelf verliezen op het wereldwijde web en zo uren verder zijn maar maximaal een uurtje. En zo kan ik nog wel even verder gaan.

Leven met hersenletsel is leren doseren, wat wel kan en wat niet. Nu ben ik ook nogal eigenwijs dus ga geregeld te ver. En ja dat gaat dan wel maar krijg er wel een afknapper van vaak. Dus dat doseren heb ik nog niet helemaal onder de knie, maar weet ook niet of ik dat ooit wel ga krijgen 😉.

Ik heb mijn karakter niet mee, zei de revalidatie arts en ook de bedrijfsarts. Ik ga maar door, altijd veel plannen, altijd veel doen. Stil zitten kan ik moeilijk en niets doen al helemaal niet. Heb ik denk ik van mijn moeder (bedankt mam!). Toch zijn het ook juist deze karaktertrekken die me op de been hebben gehouden sinds mijn CVA denk ik. Want van stil zitten, is volgens mij nog nooit iemand beter geworden.

Slow down zou voor mij zitten, in het vaker stil krijgen van mijn hoofd. Het rustig voelen van binnen, minder opgejaagd. Want als je altijd zoveel in je hoofd hebt, staat dat hoofd nooit stil. Yoga helpt mij veel dan, dat zou ik echt wel elke dag willen doen. Mindfulness precies zo. Stil staan bij het moment van nu, je leeft vandaag en hier en nu. Heerlijk als me dat nog eens echt gaat lukken.

Na de zomervakantie ga ik serieus hier een poging toe doen. Meer mindful leven. Hoe ik dat ga doen, ga ik jullie laten zien of lezen in deze blog. En ook wat het resultaat is daarvan. Ben zelf heel benieuwd!

Door het schrijven van deze blog heb ik ook eindelijk een goed idee voor de tatoo die ik wil laten zetten!

SLOW DOWN!

Ga ik ook na de vakantie doen! Zal jullie laten zien of dit het echt is geworden 😀