Het kan je de afgelopen weken niet ontgaan zijn. De hashtag #MeToo op social media. Miljoenen mensen hebben door het posten van een bericht met deze hashtag, aangegeven ooit slachtoffer geweest te zijn van seksuele intimidatie of misbruik. Ongelooflijk dus, deze hoeveelheid mensen.

Het is ook een signaal wat hiermee afgegeven wordt. Kom in opstand, laat de wereld weten wat je is overkomen. Speak up!!!

Ik heb thuis een heerlijk kind rondlopen. Een meisje van 6. Een meisje met een pittig karakter. Een heel mooi meisje ook (mag ik dat niet zeggen van mijn eigen kind? Ik wel, ik durf dat 😉). Een meisje dat van zich laat horen. Ook thuis, ook tegen mama. Dat is niet altijd fijn en leuk en ik hoor mezelf soms zuchten, waarom heb ik geen rustig kind?

Maar eigenlijk moet ik blij zijn (en ben ik dat natuurlijk ook) met hoe ze is. Als ze thuis zich nu al niet de mond laat snoeren, gaat dat ook straks niet gebeuren als ze een tiener is. Als ze thuis durft te ‘oefenen’ met in opstand komen, durft ze dat later ook beter. Als ze niet alles doet wat ik zeg, doet ze dat ook niet als iemand later iets van haar wil, wat zij eigenlijk niet wil.

Kortom, thuis en nu zijn haar playground. Ik kan haar niet tegen alles beschermen. Je weet nooit hoe dingen gaan lopen in een leven. Je hebt nooit garanties. Dat weet ik. Hooguit, kunnen wij haar veilig laten spelen in die playground en binnen de lijnen leren in opstand te komen.

Zodat zij hopelijk straks klaar is voor het leven buiten de veilige playground en #MeToo een andere betekenis heeft dan nu…

NB Met deze blog wil ik overigens absoluut niet zeggen dat mensen die iets op dit gebied is overkomen, er zelf iets aan konden doen of niet sterk zouden zijn!