Een onderwerp waar al veel over geschreven is. Een onderwerp waar ik al veel over nagedacht heb. Iets waar ik elke keer weer over struikel. Je zou denken, daarmee heb je dus het antwoord op je vraag; een valkuil dus. Zo simpel is het alleen niet. In ieder geval niet voor mij.

Social media brengt namelijk ook heel veel voordelen voor zich mee, voor mensen van wie de wereld, ongewild, kleiner is geworden dan zij gewend waren. Bij veel mensen met niet aangeboren hersenletsel, is dat helaas het geval. Doordat mensen niet meer alles kunnen wat zij voorheen konden en omdat het verwerken van prikkels bijvoorbeeld veel moeilijker is geworden. De eigen thuis omgeving is vaak de plek waar je tot rust kunt komen, omdat je die plek door en door kent en zo hebt ingedeeld zoals jij dat prettig vindt. Je zet de radio uit als je dat wilt, bent stil als je dat wilt en gaat op je eigen bank liggen als je moe bent.

So far, so good. Want juist op die momenten dat je je rust pakt, is de verleiding groot om je smartphone erbij te pakken. Even Facebook checken of Instagram. Tenminste, zo gaat dat bij mij. En als dat nou maar een paar minuutjes zou zijn is dat geen probleem. Het probleem is vaak, dat je voor je het weet, zo een uur van alles aan het bekijken bent. En dat geeft heel veel prikkels. Dus in dit geval is het inderdaad een valkuil. Voor mij zeker.

Wanneer is het dat niet? In welke zin is het een zegen?

Ik vind het contact met lotgenoten heel fijn. Ik beheer een Facebook groep voor moeders met NAH en kleine kinderen en de contacten daar zijn heel fijn. Je begrijpt elkaar zonder woorden bij wijze van spreke. Er zijn veel Facebook groepen op het gebied van NAH, maar inmiddels ben ik van niet zoveel lid meer. In het begin had ik hier wel veel aan. Maar inmiddels zijn we ruim 2,5 jaar verder na mijn herseninfarct en wil ik ook gewoon verder met mijn leven. Niet altijd maar bezig zijn met het feit dat ik hersenletsel heb. Ik ben zoveel meer dan dat en inmiddels kan ik ook meestal redelijk goed mijn leven leven. Ja, hetzij aangepast en binnnen de grenzen, maar ik weet dat inmiddels wel. (Gaat niet altijd goed hoor, maar dat weet ik ook. Het gaat weer beter worden).

Social media dient voor mij ook als inspiratiebron. Ik volg bepaalde bloggers en dat geeft mij inspiratie en vind ik ook gewoon leuk. Als je bepaalde mensen en kanalen volgt, gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. En juist dat is heel fijn aan social media. Je kunt het doen op momenten dat je je goed voelt, gewoon vanuit je luie stoel en kijken of zoeken wat jij wilt. Geheel op maat dus. Dat zijn voor mij de 2 belangrijkste aspecten van social media waarom ik zeg: social media is een zegen!

Om te voorkomen dat het een valkuil wordt, kun je overwegen om een soort ‘regels’ voor jezelf op te stellen:

• Niet gelijk bij wakker worden alle social media kanalen checken.
• Een maximum tijd aanhouden voor momenten dat het wel mag van jezelf (bijvoorbeeld 15 minuten).
• Social media van je smartphone afhalen, zodat je er meer moeite voor moet doen, dus alleen op laptop of iPad bijvoorbeeld.
• Bewuste keuze maken voor welke kanalen wel of niet.
• Zet alle notificaties uit, zodat je niet bij elk bericht naar je telefoon vliegt, maar echt op jouw vooraf gekozen momenten een rondje langs de velden doet.

Wat vind jij van social media? Maak je er veel gebruik van? Herken je mijn valkuil momenten of heb je daar geen last van?