Het leven gaat helaas niet altijd over rozen. Niet bij mensen met hersenletsel, niet bij mensen met een ernstige ziekte, niet bij mensen met reuma, niet bij gezonde mensen, bij niemand niet. Iedereen krijgt zijn eigen portie ‘zwaar weer’. Hoe hiermee om te gaan, kun je deels zelf beïnvloeden.

Wat je niet kunt beïnvloeden, is hoe negatieve energie soms op je pad komt. Hiermee bedoel ik mensen die op een manier met je omgaan, waar de honden geen brood van lusten. Die verkeerde aannames doen over jou, je partner, je leven, je werk of whatever. En hier oordelen over vellen. En erger nog, het lef en de brutaliteit hebben om dat oordeel of die mening ook nog met je te delen. Daar zit je niet op te wachten. Ik in ieder geval niet.

Want waarom doen mensen dat, vraag ik me dan af? Heeft iemand echt niets beter te doen dan zich met jouw leven te bemoeien? Denkt iemand het echt beter te weten, ook al bakken ze er zelf niets van? Denkt iemand echt te weten hoe zaken in elkaar steken, zonder dat je ooit maar een woord hebt gewisseld met diegene? Is het slim om aannames  te doen over redelijk essentiele dingen in een leven, in plaats van eens met elkaar te praten over zaken? Is dat niet wat volwassen mensen doen??

Eigenlijk weet ik op al deze vragen het antwoord wel en jij ook denk ik! Vraag is alleen, hoe ga je om met deze negatieve energie, die dus ongewild op je pad komt. Waarmee je ongevraagd geconfronteerd wordt. Die nergens op gebaseerd is, de plank finaal mis slaat, doordrongen van wrok om dingen die in een verleden wel of niet gebeurd zijn en jaloezie over jouw huidige leven. Een leven wat wel op de rit staat, waarin je gelukkig bent. Ondanks je hersenletsel.

Loslaten, is hierop het enige antwoord. Het meest moeilijke scenario, maar enige mogelijke wat je kunt doen. Je hebt hier geen invloed op. Dit soort mensen gaan nooit luisteren, geloven alleen hun eigen waarheid en zitten zo vol wrok over alle mislukkingen uit hun eigen leven dat ze zich focussen op degene bij wie dingen wel lukken. Eigenlijk heel triest.

Loslaten en focus houden op je eigen wereld. Je eigen wereld met daarin je eigen vrienden en familie. De mensen die er wel toe doen, op wie je kunt bouwen en waar je van houdt. Eigenlijk is dat het enige dat telt.

En voor de rest: FUCK IT!