Vorige keer had ik het over het belang van ademhaling en wat dat voor mij kan doen. Voor de rust in mijn hoofd. Vandaag een hele moeilijke in de categorie rust in je hoofd: loslaten. Zeker voor mensen met hersenletsel. En ook een breed begrip. Want in welk opzicht heb ik het hier over loslaten? Loslaten van alles wat voor meer rust in je hoofd zorgt!
Dit is voor iedereen natuurlijk anders. Maar sommige dingen zijn misschien wel herkenbaar voor je.
Voor mij zijn dit loslaat uitdagingen:
Loslaten van mijn oude ik, de ik zonder hersenletsel.
Ik bedoel hiermee dat ik niet moet vergelijken met hoe het voor mijn hersenletsel was. Toen ik 1000 en 1 dingen deed, overal bij was, feestjes en etentjes organiseerde en afliep. Dat kan nu niet meer. Jammer maar helaas. Ik kijk echt liever naar wat wel kan. Natuurlijk ben ik niet een andere persoon, maar mijn leven is wel compleet anders. Dat is een feit.
Loslaten van het werkende leven, baan en collega’s.
Hier heb ik wel even over gedaan. Mijn Linkedin profiel heb ik nog niet verwijderd. 😉. Terwijl dat misschien wel een goed idee zou zijn. Heb er al wel over nagedacht. Eerlijk is eerlijk, het werk heb ik niet gemist de afgelopen jaren. Misschien ook omdat ik vrijwilligerswerk ben gaan doen in mijn eigen vakgebied marketing en communicatie. En ik heb deze blog. Dus vervelen doe ik me niet. Op momenten dat ik me goed voel, probeer ik iets op dat gebied te doen. Collega’s missen is ook een groot woord, sorry guys. Ik werkte fulltime maar wel op zeer flexibele basis, 2 dagen thuis en 2 dagen op locatie. Hierdoor zagen wij als collega’s elkaar niet vaak fysiek zeg maar. Er ging veel online. Vergaderen, chatten en samenwerken. Dit heeft er voor gezorgd dat de overgang naar alle dagen thuis, niet zo heel groot was voor mij. En die collega’s kreeg ik terug bij de mensen van Dream4Kids, mijn vrijwilligerswerk. Ook online, maar ook zo fijn! En niet te vergeten, kreeg ik ook een soort collega’s terug bij mijn lotgenoten, via de Facebook groep die ik heb opgericht. Dus in plaats van loslaten, is het hier misschien vervangen in mijn geval.
Loslaten van het streven naar perfectie.
Dit is wel een ding. Op allerlei gebied. Van huishouden, tot het onderhouden van vriendschappen. Goed is goed genoeg is nog lang niet mijn motto, terwijl ik dat wel zou willen. Ik wil een huis wat spik en span is. Ik wil vriendinnen en familie regelmatig zien en niet 1 x per jaar. Maar dat is zo moeilijk als je beperkt bent in je energie. Dat moet ik loslaten en genieten van de momenten die er wel zijn en dat vind ik moeilijk. Goed is goed genoeg. Geniet van wat nu is.
Loslaten van mijn toekomstbeeld misschien wel.
Wij hebben heel lang het plan gehad om naar het buitenland te vertrekken. Ja een ik vertrek verhaal dus. Door wat er met mij gebeurd is, is dat nu van de baan. Voorlopig. Ik zeg nog niet, nooit. Maar ik zie het nu niet zitten. Ook het feit dat Isa ouder is, maakt dat lastiger. Zij wil niet weg van haar school en ik wil haar ook niet bij haar oma’s en opa’s weghalen. Ze heeft al zoveel meegemaakt, dat doe ik naar niet aan. Dus dat beeld wat ik en wij eerst voor ons zagen, is zeker veranderd, door zo’n life changing event als een CVA. Ik vind het nu belangrijk om het hier goed en naar ons zin te hebben en te genieten van vandaag. En niet te ver vooruit te kijken en in de toekomst te leven.
Loslaten is voor mij onlosmakelijk verbonden aan accepteren. Accepteren van een nieuwe ik, een nieuw leven. Al vind ik accepteren een rot woord. Je hebt geen keuze, ook ik niet. Ik ben opgezadeld met dit hersenletsel en ik heb het ermee te doen.
En accepteer ik dat? Ja, ik zal wel moeten. Ik vind alleen aanvaarden beter klinken. Ik aanvaard de situatie zoals ie is, maar ik leg me er niet bij neer. Ik zal altijd blijven proberen verbeteringen te bewerkstelligen, in mijn leven en in het oprekken van mijn grenzen. Dus nee, dat is dus niet het simpelweg accepteren van hoe het nu is en me hierbij neerleggen. Dat nooit.
Er is altijd een weg, altijd een weg naar een nieuw begin, een nieuw geluk of een nieuwe start!
Geloof jij daar, net als ik ook in?
Lees ook mijn andere blogs in de categorie Rust in je hoofd: