De meest gestelde vraag sinds ik hersenletsel heb is:

Hoe is het? Hoe gaat het nou?

En dat is natuurlijk gewoon een welgemeende interesse vraag. Vraag of het goed met je gaat. Ik merk aan de manier waarop mensen dat vragen, dat ze denken dat het leven met hersenletsel nog verbeterd. Dat je minder last krijgt van de dingen waar je last van had, dat je minder moe bent en dat je na al die jaren toch nu eindelijk wel beter zult zijn?

En die vraag komt van iedereen. Moeders op school, vriendinnen en familie leden. En mensen weten wel dat het niet over gaat, maar het lijkt of ze het niet willen weten.

Want het is natuurlijk best lastig om om te gaan met iemand met beperkingen. Vaak weten ze niet wat ze moeten zeggen als je zegt dat je heel moe bent. Of zeggen, “ik snap niet waar je moe van bent. Je bent toch thuis? Je hoeft niet te werken, waar ben je dan moe van?”

Ik neem het niemand kwalijk. Het is gewoon een standaard vraag hoe is het nou?

Maar voor mensen met hersenletsel ook een ingewikkelde vraag. Wat moet je hier nou op antwoorden?

Dus een tip voor iedereen die mensen kent met hersenletsel:

Vraag gewoon eens hoe iemand zich VANDAAG voelt?

De vorm van de dag is alles bepalend voor hoe we ons voelen. Die vorm wisselt enorm, is niet te voorspellen en is het antwoord op de meestgestelde vraag die ik krijg.

Welke vraag krijg jij heel vaak?