Vandaag op dierendag leek het me wel een goed moment om eens met jullie te delen. Wij (en dat zijn vooral Isa en ik 🙂 overwegen een hondje als gezinslid te gaan verwelkomen. Ik denk er al een paar jaar over na. Zal ik het nou wel doen of niet……De keuze is al gevallen op een Australian labradoodle. En een naam hebben we ook al. Hahahaha.

Maar kan ik het aan, een puppy in huis? Ik heb me al goed ingelezen. Het is net alsof je weer een baby in huis hebt. Ga ik dat redden met mijn energielevel? En wat als ik me niet goed voel? Dan moet ik toch naar buiten want de hond moet uitgelaten. Dat heeft natuurlijk voor-en nadelen. Ik moet naar buiten. En op zich kan ik de hond ook dichtbij wel even uitlaten. Ook in het park natuurlijk voor een wat langere wandeling, maar dichtbij op momenten dat het niet anders kan. Dus dat zou moeten lukken.

Isa wil het heel graag. En dat is een understatement. Dat gaat ook niet de reden zijn dat we het wel of niet doen. Aangezien ik het meeste thuis ben, moet ik het willen en zeker weten dat ik het aankan. Ik denk dat dat wel goed zit. Het lijkt me ook heel gezellig om een hond thuis te hebben. Juist voor mij. Werkt waarschijnlijk ook als een soort digitale detox, gaat toch veel tijd en energie naar zo’n beestje. In plaats van doelloos surfen op het web. Win-win.

Wat zou eigenlijk een reden zijn om het niet te doen? Tja….Financieel? Het is een prijzige hond en ook voer, verzorging etc. kost best wat. Maar kunnen wij ons dat niet gewoon wel veroorloven? Ja, ik denk het wel.

Allergie is eigenlijk de enige reden om het niet te doen. Isa en ik zijn allergisch voor katten. Ik volgens een test ook voor honden, maar ik heb dat nog nooit gemerkt. We zijn al een keer wezen knuffelen met een Australian labradoodle en dat moeten we denk ik de komende tijd nog maar wat keren gaan doen. Als dat goed gaat, denk ik dat we ervoor gaan. Als papa het tenminste ook goed vindt 🙂

Zijn jullie klaar voor puppy spam?

Heb jij hersenletsel en ervaring met huisdieren?? Of heb je advies? ik hoor het heel graag!