De weken vliegen voorbij. Dit fotodagboek over december staat al even klaar. Hoog tijd ook zou je zeggen. Maar ik laat me niet leiden door deadlines en schrijf wanneer ik tijd heb.
December was een rare maand. Alles voor het eerst zonder mijn vader. Mijn verjaardag, kerst en oud en nieuw. En dat is vreemd, onwennig en vooral moeilijk. Alles heeft zijn glans verloren. Tuurlijk gaat het leven door. En voor de buitenwereld is dat zeker zo.
Mijn verjaardag was gezellig, met mijn moeder erbij. Kerst was druk en hebben we verdeeld over meerdere dagen. Een kerstbrunch met de tieners, een uitgebreide kerstborrel met de schoonfamilie. Eerste kerstdag gourmetten hier thuis met mijn moeder en tweede kerstdag met de hele familie bij mijn zus.
Oud en nieuw vierden we dit jaar voor het eerst op een vuurwerkvrij park. Voor mij en voor Boris. En dat was een goed idee. Even lekker een paar dagen weg.
Dus de maand december zijn we wel doorgekomen. Omdat het moet. Mijn vader had niet gewild dat we bij de pakken neer zouden gaan zitten. En dat doen we ook niet. Maar wat is alles toch anders nu….
Dit jaar is in volle vaart begonnen. Omdat het leven zo tegenwoordig gewoon is. Ik doe mijn uiterste best op mijn manier en in mijn tempo mee te gaan. Volgende keer deel ik met jullie mijn visionboard voor dit jaar!
loveyourlife.blog 