De dagen zijn altijd te lang

En heel soms ben ik nog wel eens bang

Dat ik de dag niet doorkom alleen

Ik voel dat dan bijvoorbeeld aan mijn linkerbeen

Die gaat tegenwerken, net als mijn hoofd

Ik voel me dan ook een soort van verdoofd

Deze slechte dagen zullen er altijd zijn

En dat doet ook echt wel pijn

Elke dag weer doe ik mijn uiterste best

En voelt ook iedere keer weer als een soort test

Kan ik dit wel aan, heb ik er genoeg energie voor

En kan ik dan ook de rest van de dag nog door?

Zoveel ideeen, zoveel plannen, zoveel levenszin

Ik denk er vaak echt wel over na voor ik eraan begin

Maar ik laat me niet leiden door angst

En eerlijkheid duurt het langst

Maar ook gewoon proberen en testen

Dat is volgens mij echt het beste

Je eigen grenzen verkennen en soms overschrijden

Met ook geregeld als resultaat in stilte lijden

Maar wat als het wel lukt deze keer?

Kun je dan volgende keer niet weer een beetje meer?

Ik denk van wel en ga dus ook zeker door

Tot ik weer ben daar waar ik hoor…