Een vraag die ik vaak krijg van volgers en ook voorbij zie komen in Facebook groepen enzo. Een hele moeilijke vraag ook om te beantwoorden. Ieder hersenletsel is namelijk anders. Heb je wel of geen lichamelijke beperking is bijvoorbeeld een belangrijke.

Als ik vanuit persoonlijke ervaring spreek, en dat doe ik hier natuurlijk, denk ik dat je er goed over na moet denken. Het moederschap is zwaar en met hersenletsel nog een stukje zwaarder. Denk ik. Vind ik.

Over de volgende 8 vragen zou je na kunnen denken:

1. Hoe gaat het lichamelijk met je? Heb je fysieke beperkingen? Zo ja, op welke manier beperken die je om voor een baby te zorgen? Hoe kun je die problemen oplossen?

2. Kun je een zwangerschap, met kwaaltjes en minder slaap en mogelijk een verergering van je NAH klachten aan?

3. Heb je een stevig netwerk? Ouders, familie en vrienden die je kunnen helpen als je het niet redt?

4. Kan je partner minder werken om jou te ontlasten?

5. Zijn jullie of jouw financiële middelen voldoende om hulp in te schakelen als kinderopvang, schoonmaakster etc. Om jou te ontlasten ook weer.

6. Heb je je hersenletsel geaccepteerd? Kun je nu zonder kind je energie grotendeels goed verdelen?

7. Kun je nog functioneren met minder slaap? 😬😬

8. Is er in je weekplanning ruimte voor een nieuw leven en belangrijke tijdsbesteding?

Dit zijn zo maar even wat vragen die bij me opkomen als ik nadenk over deze vraag. Voor mij is het moederschap het mooiste wat er is! Ik was al moeder toen ik hersenletsel op liep. Dus dat is wel een verschil.

Maar het moederschap geeft mij:

• Ritme en structuur (belangrijk)

• Een belangrijke dagbesteding

• Heeel veel plezier en liefde

En ja ik slaap minder, al wordt dat beter naarmate Isa ouder aan het worden is. Alles wordt makkelijker nu, hoe fijn. Maar wat heb ik genoten van haar jongere jaren ook. Heerlijk!! Je beleeft alles door de ogen van een kind en wordt gedwongen om met de dag te leven. Pluspunt ook.

Dus is het een goed idee? Moeder worden als je hersenletsel hebt? Als je een back up hebt in de zin van mensen die je kunnen ondersteunen en helpen als het nodig is….is het naar mijn mening echt een heel goed idee!!!

Maar nogmaals, dat is mijn mening en gebaseerd op mijn eigen ervaring. Dit kan voor iedereen anders zijn.

Moeder zijn is mijn redding geweest bij mijn hersenletsel. Ik moest elke dag opstaan en voor Isa zorgen. Door haar heb ik een goede structuur en ritme. Doordat ik niet buitenshuis meer werk had ik dat anders niet gehad. En van lamlendig op de bank liggen of in bed, knapt niemand op.

Door haar ervaar ik elke dag de onvoorwaardelijke liefde tussen moeder en kind. En echt, er is niets mooier dan dat! Mini-me en ik ♥️♥️♥️

Hoe ervaar jij het moederschap in combinatie met jouw NAH?