Terwijl ik dit schrijf, draaien mijn hersenen overuren. Want hoe ga ik schrijven wat ik bedoel. Nou gewoon door maar te beginnen.

Het begin van Love your life

Toen ik begon met Love your life was het schrijven van blogs een soort verwerkingsproces, maar ook een daginvulling. Ik deelde graag mijn ervaringen, had veel contact met lotgenoten (vooral via Facebook) en kon in deze blog echt mijn ei kwijt. Mijn gedachtes op een rijtje zetten.

Nu merk ik dat ik, na 7 jaar leven met hersenletsel, verder ben in mijn proces en niet alleen maar wil schrijven over mijn hersenletsel. Omdat ik zoveel meer ben dan dat en het ook niet meer zo alles overheersend is als in die begintijd.

Wat wil ik dan wel met Love your life?

Ik wil delen en inspireren over de dingen die nu een issue zijn voor mij, dingen die ik leuk vind, dingen die ik meemaak. Dus je gaat hier vanaf nu vooral vinden: avonturen van mij als moeder van een puber, hondenmama, fijne vakantieplekken of routes delend, onderwerpen die te maken hebben met mindset, over fijner slow living etc. Mijn lichtpuntjes van alledag deel ik met je op Instagram. Maar ook moeilijke momenten ga ik niet uit de weg en ik laat zien hoe ik daarmee deal. Mijn hersenletsel is onderdeel van mijn leven en komt heus nog wel eens voorbij in al deze verhalen en beelden.

De podcast gaat er komen, straks na de zomer denk ik. En ook het boek pak ik weer op.

Qua kanalen ga ik downsizen. Bestaat dat woord? Ik richt me alleen nog op Instagram, omdat ik daar zelf het meeste plezier uithaal. Dus je kunt mij hier volgen of op insta. That’s it!

Kruispunt

Ik heb een beetje een gevoel dat ik op een soort kruispunt sta. Misschien heeft het met de leeftijd te maken, zo halverwege je leven zijn, misschien met cursus die ik volg van Cosmic over manifesteren. Kan ook komen doordat ik qua wonen begonnen ben met een nieuw hoofdstuk samen met ons gezin. Wie weet zijn het de dromen die we samen hebben of mijn persoonlijke behoefte aan een gevoel van zingeving.

Na ruim 7 jaar leven met hersenletsel, is dit mijn nieuwe normaal geworden. Ik weet wat ik kan en niet kan. Mijn dochter gaat na de vakantie de laatste fase van de basisschool in. Dus alles bij elkaar heb ik heel sterk het gevoel dat het tijd is. Tijd voor verandering. Tijd voor mij. Tijd voor zoveel meer.

Ik hou jullie natuurlijk hier op de blog op de hoogte van mijn proces. En in de tussentijd geniet ik elke dag van de kleine dingen, die het leven zo mooi maken. Jezelf verliezen in dromen en ‘what if’s’ is makkelijk. Je vergeet snel te kijken naar wat je nu al hebt en dat is ontzettend jammer.

Het is een reis, zo voelt het voor mij. Maar de reis zelf is ook meer dan de moeite waard, niet alleen de bestemming.

Dus probeer ik echt te genieten van deze reis, elke dag weer. Dankbaar te zijn voor alles wat op mijn pad komt en iedere dag samen met mijn gezin en familie. Want in the end is dat toch echt het enige dat telt.

Heb jij wel eens op een kruispunt in je leven gestaan?