(geen titel)

Real life versus online life

Gepubliceerd op 9 mei 202214 januari 2023 door Kesty2 reacties

Wat een rare titel eigenlijk. Real life en online life, is eigenlijk gewoon een en hetzelfde leven natuurlijk. Maar voor veel mensen die thuis zitten is de online wereld een groot gedeelte van hun bestaan. Noodgedwongen. Je kunt er gelijkgestemden vinden, lotgenoten ook wel mooi genoemd. Je kunt er tijdverdrijf in vinden, als je geen baan meer kunt hebben. Je kunt er steun en begrip vinden, kennis opdoen op allerlei sites, noem maar op.

Ook voor mij is de online wereld een belangrijke wereld geworden de afgelopen jaren. Toen ik net hersenletsel had, zocht ik naar info en vrouwen die hetzelfde was overkomen. Dat was niet eenvoudig tot niet te vinden. Ik heb toen zelf een Facebook groep opgericht voor moeders met NAH die jonge kinderen hadden. Dat was direct een groot succes. Zoveel vrouwen sloten zich aan, zoveel herkenning vonden en vinden we bij elkaar. Inmiddels is de groep omgedoopt tot Club van moeders met hersenletsel (met kinderen in alle leeftijdscategorieën) en hebben we ruim 330 leden. En dat zeg ik met trots! Het is een hele actieve community waarin lief en leed gedeeld wordt. Super gaaf!

Inmiddels ligt voor mij de focus meer en meer op het echte leven. Zeker de afgelopen maanden, slokte alle verhuisperikelen al mijn tijd op. Ik was elke dag bezig met organiseren, dingen regelen, dozen In-en uitpakken, huishoudmanager spelen, alles thuis regelen (termijn manlief bezig was met de verbouwing van ons nieuwe huis), voor een hond en kind zorgen en oh ja ook zorgen dat we zelf op de been bleven met gezond eten etc.

Maar het is gelukt. En ook daar ben ik onwijs trots op! Trots op mezelf dat ik nog overeind sta, trots op mijn dochter die zo flexibel is en zich wat vaker dan normaal zelf moest vermaken de afgelopen maanden, trots op onze grote vriend Boris, die zo makkelijk zich aanpast aan elke nieuwe situatie en mega trots op manlief die ervoor gezorgd heeft (samen met zijn vrienden van de bouw 🙂 dat we nu in een prachtig huis kunnen wonen en heerlijke tuin!

En nu? Nu is er meer tijd en rust voor het echte leven. Weer familie en vrienden meer zien, genieten van het mooie weer in onze prachtige tuin, verheugen op een paar weken vrij in de zomer, en plannen smeden voor na de zomer!

Stilzitten is niet aan mij besteed. Plannen genoeg. De komende weken ga ik aan de slag met het zoeken naar een vakantiestek voor komende zomer (tips zijn meer dan welkom) en het vormgeven van mijn ‘online leven’. De Club blijft gewoon bestaan. Ik ga het plan voor de podcast meer uitwerken en afleveringen opnemen. En hier op Love your life, ga ik ook een andere weg inslaan. Hou deze pagina in de gaten, dan lees jij als eerste welke route ik in ga slaan.

Hoe is de balans bij jou tussen je echte leven en je online leven?

Pubermoeder zijn: een nieuwe rol

Gepubliceerd op 17 februari 202214 januari 2023 door KestyEen reactie plaatsen

Wanneer ben je moeder van een puber? Vroeger dacht ik dat dat pas begon op de middelbare school. Maar inmiddels weet ik dat het ‘leed dat puber zijn’ heet, al veel vroeger begint. Onze dochter is 10,5 (vergeet vooral die halve niet he) en behoorlijk aan het pre-puberen zullen we het maar noemen. En dat is echt een nieuwe fase. Ik schreef er al eerder over hier, toen ze net 10 was geworden, met daarin hoe je merkt dat je ineens een tiener in huis hebt.

Maar buiten het feit dat je kind verandert, verandert ook je rol als moeder vind ik. Het kleine meisje dat je altijd moest beschermen en verzorgen, kan nu echt heel veel dingen zelf. Gaat alleen op pad (ja dat kan hier in een dorp prima). Fiets gewoon in het donker naar de voetbaltraining en naar school. Maakt haar eigen lunchpakket etc klaar voor school en zorgt dat ze op tijd op school is. Dus ik kan lekker blijven liggen?

Not. Dat doe ik dus niet. Ik sta gewoon vroeg op om gezellig met haar de dag te beginnen. Ook als dat soms minder gezellig is, omdat ik haar favoriete jeans gewassen heb en die nu nog nat is. En die moet natuurlijk aan naar school. 🙂 . Het is vaak van korte duur de buien gelukkig, en we doen het altijd af met een knuffel. Ze gaat altijd weer blij naar school.

Maar mijn rol is dus anders. Ik moet haar meer en meer loslaten. Dat begon na onze verhuizing, met het naar school laten fietsen alleen. Dat kan nu we in een woonwijk wonen en niet meer aan een drukke weg. In het begin moest ze me bellen als ze op school was. Later heb ik een app aangeschaft (Find my kids) zodat ik kon zien dat ze op school was aangekomen ( wel 4 minuten fietsen) en nu heb ik het los gelaten en fietst ze hele dorp door met vriendinnen. Stap 1 van het loslaten is begonnen.

Een ander mooi fenomeen vind ik de kledingstijl. Die is nu echt aan het veranderen. Baggy, baggy en nog eens baggy. Nike Air Jordan moesten het worden. Pardon dacht ik? Maar eerlijk, het zijn hele leuke sneakers. En mama heeft goed haar best gedaan ze voor een goede prijs te kopen, wel echte uiteraard en geen Ali dingen. Maar mevrouw moet wel weten dat het dan hier bij blijft, want geld kan maar een keer uitgegeven worden.

Mijn rol is nu meer die van begeleider, adviseur, luisteraar, knuffelaar, organisator (want oh oh dat wollige puberbrein) en kok. Oh nee, koken kan ze ook al, hahaha.

Alle gekheid op een stokje. Ja, mijn rol is anders aan het worden, maar nog net zo of misschien wel belangrijker dan ooit daarvoor. Pubers van nu worden aan zoveel blootgesteld, veel meer dan wij ooit. Het is mijn (onze natuurlijk want manlief heeft natuurlijk net zo’n grote rol) taak haar aan de hand te nemen, het goede voorbeeld te geven, haar zelfvertrouwen te stimuleren en alle liefde van de wereld te geven. Ook in de puberjaren, juist in de puberjaren.

Hoe ervaar jij jouw rol als pubermoeder?

Hoe zorg ik voor mezelf in hectische tijden?

Gepubliceerd op 31 januari 202231 januari 2022 door KestyEen reactie plaatsen

Zoals jullie wellicht weten, zit ik momenteel in een hele drukke fase. Net voor de kerst hebben wij de sleutels gekregen van onze nieuwe woning. Een nieuwbouwwoning die volledig casco is opgeleverd. Leuk kerstcadeautje niet waar. Lang naar uit gekeken en nu heel blij mee. Het betekent alleen wel heel veel werk. En dan niet zo zeer qua klussen, voor mij in ieder geval niet, maar alles erom heen. Manlief is expert in plannen in de bouw dus die neemt de volledige planning en coördinatie op zich voor het project ‘eigen huis wordt paleisje’. Maar thuis gaat alles door natuurlijk, van was, tot eten, boodschappen bestellen, alles regelen voor kind, hond en wat er nog meer komt kijken bij huishoudmanagement.

En dan heb ik het nog niet over het project inrichten nieuwe woning. Mijn favoriet! heel leuk om mee bezig te zijn, maar tijdrovend en energieslurpende. Verhuizing nummer 2 laat ik dan nog maar even buiten beschouwing…die komt eind maart pas :-).

Je snapt dat mijn hoofd af en toe overuren draait en behoorlijk vaak overspannen is in deze tijd. Ik ga daar op de volgende manier mee om.

Accepteren dat het is zoals het is. Dat is voor mij een belangrijke. Ik weet dat het druk is en nog even blijft. Het heeft geen nut om daar tegen te vechten. Accepteren dat mijn hoofd soms niet meewerkt en dan dus soms dingen laten omdat het niet gaat.
Loslaten dus van sommige moetjes. Doen wat wel kan in de plaats van dat. Klinkt heel makkelijk, maar is het dat natuurlijk helemaal niet. Een dagelijkse struggle soms ook nog hoor. Ik ben graag van het huisje op orde en was weggewerkt enzo. Maar ik denk dan aan de woorden van mijn moeder: het huis staat er langer dan jij, dus laat de boel de boel maar.
Weekplanning. Ik maak elke week een globale weekplanning en die hangt op bord in de keuken. Dan heb en hou ik overzicht en kan ik prio’s daarop kwijt. Ik heb ook een agenda in mijn telefoon en op basis daarvan maak ik die weekplanning. Werkt goed voor mij.
Van het bouwproces hebben we ook een planning hangen, met per week de actiepunten daarop. Tot nu toe hebben we zo alles goed inzichtelijk en onder controle.
Zoveel mogelijk alles bijhouden. Dus wasmand vol, direct wassen. Dat er geen manden vol staan om weg te werken ineens. Geeft mij rust in mijn hoofd.
Geldt eigenlijk voor alle huishoudklussen. Elke keer iets kleins doen werkt voor mij beter dan hele huis in 1 keer doen. En manlief ook ‘indelen’ voor klussen. Net als dochterlief.
Echt bewust elke middag na de lunch een rustmoment pakken. Ik doe dan yoga nidra een half uur en daarna nog 20 min binaural beats meestal. Daarna kan ik er weer even tegenaan. Echt mijn life savers.
Proberen gezond te blijven eten, ondanks de drukte. Tuurlijk bestellen we ook wel eens, maar eigenlijk valt dat altijd tegen. Zelf koken lekkerder en gezonder.
Bewegen in de buitenlucht. Dat doe ik vooral door lopen met de hond. Hij houdt me fit, loop minimaal een uur per dag met hem en dat werkt ontspannend en is goed voor het lijf.
Iets doen waar ik energie van krijg en/of kan ontspannen. Dat varieert van een boek lezen voor ik ga slapen, tot serie kijken op de bank met manlief of schrijven van een blog. Ben nu bezig met opzetten van een nieuw initiatief (Vrouw en NAH) en ja dat kost bakken energie en nee ik heb daar eigenlijk geen tijd voor, maar he het levert mij ook energie op en vooral voldoening. Iets doen waar anderen hopelijk iets aan gaan hebben en wat ikzelf heel erg gemist heb de afgelopen jaren. Dus ik doe het in een rustig tempo. Tussen de praktijken door.

En denk nu niet, dat ik altijd relaxed door het leven ga en alles goed plan en altijd in balans ben. Dat is zeker niet waar. Ik weet alleen wat ik moet doen als dat niet zo is, hoe ik kan herstellen. En ik leg me er bij neer als het niet goed gaat en schakel dan anderen in om te doen wat ikzelf niet kan. Zoveel mogelijk. Dan komt het goed.

Hectische tijden hebben we natuurlijk allemaal. Het is in dit geval een verbouwing, maar kan net zo goed ziekte zijn van jezelf of kind, scheiding, corona perikelen, noem het op. We maken het allemaal door. Het is heel belangrijk om dan te kunnen schakelen, dingen los te laten die er niet echt toe doe, te weten hoe je kunt herstellen, wat je noodplan is ook. Wie je kan helpen in dit soort situaties. En hoe je jezelf vooral kunt helpen in je eigen omgeving.