Het is weer tijd voor de eindejaarsblog. Het is ook altijd een mooi moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. Cliché ook. Maar zijn niet alle clichés meestal ook waar?
Rode draad
2021 was voor mij het jaar van de verhuizing. Dat gaat als een rode draad door het jaar heen. Ons huis is eind 2020 verkocht, en we zijn in mei verhuisd naar een tijdelijke woning. Inmiddels hebben we sinds een week de sleutel van onze nieuwe woning en gaat het klussen echt beginnen. Maar al die maanden hiervoor, zijn we bezig geweest met de komende verhuizing en het inrichten van onze nieuwe woning. Daar komt ontzettend veel bij kijken. Heel leuk om mee bezig te zijn, maar het kost gewoon heel veel tijd.
Tijd tekort
Dat heeft er ook voor gezorgd dat ik bijvoorbeeld voor bloggen niet heel veel tijd heb gehad. Je kunt je tijd natuurlijk maar één keer indelen. Ik ben ook heel veel bezig geweest met thuisonderwijs voor Isa. Nu doet zij wel heel erg veel zelf en is gewoon ook heel zelfstandig, maar of ze op school zit of thuis is, is natuurlijk een wereld van verschil.
Vakanties in Nederland
Het was ook het jaar van weekendjes weg en vakanties ‘alleen’ in Nederland en helaas niet in het buitenland. Van het slechte weer in de zomer tijdens onze kampeertrip in Drenthe. Het heerlijke Zwier weekend met goede vriendin, de get togethers met familie en het veel gedwongen thuis zijn.
Heeft dat rust gegeven? Nee, totaal niet. De onzekere tijden, het continue switchen tussen wel of geen school, wel of geen quarantaine en noem maar op, zorgt voor onrust en dat kost energie.
Nog 3 maanden hectische tijden hier om ons huis klaar te maken. Eind maart dus verhuizing 2! Daar kijken we heel erg naar uit.
Vooruitblik 2022
En dan is het straks 2022. In een flits. Voor Love your life betekent dat een wat aangepaste opzet met meer focus op mindset, zorgen voor jezelf en slow living. Ik wil gaan werken met vaste dagen voor publiceren blogs, duidelijke social media strategie (less is more) en verder gaan met mijn boek en podcasts.
Kortom, plannen genoeg! Voor nu tijd om een paar dagen in mijn cocon te kruipen zodat ik straks met een schone lei en opgeruimd hoofd het nieuwe jaar in kan.
Ik wens jullie allemaal een hele fijne jaarwisseling en zie je heel graag terug in het nieuwe jaar!!!
Het is een lastige tijd geweest de afgelopen jaren. De coronatijd. Voor iedereen, maar zeker ook voor kinderen. Kleine kinderen krijgen natuurlijk minder mee van deze tijd dan bijvoorbeeld de kinderen die het jeugdjournaal al kijken. Of misschien zelfs het gewone journaal en/of de krant lezen. Ongemerkt krijgen ze ook veel mee van de gesprekken die wij als ouders met elkaar hebben. En het is ook heel goed mogelijk dat een kind daar spanning van krijgt, ongerust of bang is.
Nu komt december er weer aan en ik weet nog dat toen Isa jonger was, ze dan ook altijd meer gespannen was. Want wat zou Sinterklaas allemaal weer meenemen, zo’n gekte ieder jaar weer. Kind werd er helemaal dol van.
Hoe zorg je dat je kind zo ontspannen mogelijk is, in moeilijke tijden, maar ook in die drukke decembermaand? En zeker ontspannen naar bed gaat ’s avonds. Ik probeer hier altijd wel bewust mee bezig te zijn. En nee, natuurlijk lukt het niet altijd om al deze 7 dingen te doen, maar er bewust mee bezig zijn, scheelt naar mijn mening echt al een heleboel. Daarom hier mijn 7 tips op een rijtje. Misschien heb je er ook wat aan!
7 tips om je kind te laten ontspannen
1. Maak na het avondeten een wandeling, ga fietsen of naar de speeltuin. Beweging maakt een stofje aan waardoor je je beter voelt.
2. Kijk niet voor het slapen gaan het jeugdjournaal. Vind je het wel belangrijk of wil je kind het graag kijken, kijk dan in de ochtend terug. Zo kan je kind het de hele dag verwerken en eventueel vragen aan je stellen.
3. Doe iets wat zij leuk vinden voor het slapen gaan. Knutselen, grappige film kijken, spelletje, boekje lezen.
4. Doe wat ontspannende yoga oefeningen. Op youtube kun je verschillende vinden die speciaal voor kinderen geschikt zijn. Vaak vinden kids dit super leuk om te doen!
5. Een fijne afsluiter van de dag is het boekje slaapklets. Hiermee kan je kind zijn hoofd leeg kletsen voor het slapen en neem je de dag nog even door. Lees ook mijn boekrecensie over dit boekje. Bestellen kan via bol.com.
6. Doe voor het slapen gaan samen een meditatie. Heerlijk ontspannend. Via de app van MeditationMoments heb je speciale kindermeditaties. Echt een aanrader. Ik zet nog vrijwel dagelijks een slaapmuziekje op hieruit.
7. Probeer eens essentiële oliën. Ik gebruik zelf de oliën van Young Living, die 100% natuurlijk zijn. Je kunt ze op de slaapkamer van je kind in een diffuser inzetten of bijvoorbeeld onder de voetjes smeren. Heel fijn. Zo heb je bijvoorbeeld de Lavendel en Stress Away die kindjes helpen lekker te gaan slapen zonder zorgen.
Ontspan zelf ook
Zoals met alles, geldt ook hier dat een kind zich spiegelt aan zijn ouders. Dus probeer zelf ook ontspannen de dag door te komen. Ga dus niet je eigen zorgen delen bijvoorbeeld met ze of met je partner. Kleine oortjes horen alles is mijn ervaring. Natuurlijk kun je bovenstaande tips aanpassen aan de leeftijd van je kind. En je kunt ook afwisselen. Vaak is het wel zo dat je iets wat langer moet volhouden om te kijken of het werkt voor jullie.
Wij hebben zelf heel lang slaapklets gebruikt en dat was echt een leuke afsluiter van de dag. Tegenwoordig doen we elke avond een meditatie samen en laat ik in de diffuser een van de oliën zijn werk doen. Ik probeer bewust bezig te zijn met ontspanning maar uiteraard lukt dat niet altijd. Deze 2 vaste onderdelen (meditatie en olie) geven ons rust bij het in slaap komen.
Heb jij nog goede tips om je kind te helpen ontspannen?
Een van de ergste dingen die je kan overkomen, dat een van je ouders overlijdt, is waarheid geworden in 2019 voor mij. Mijn vader is geheel onverwachts overleden…..Naast een groot verdriet voor mijn moeder, mij en mijn zus (en onze mannen) natuurlijk ook voor de kleinkinderen. Want wat waren die idolaat van hun lieve opa….Maar hoe ga je daarmee om, als iemand zo dichtbij overlijdt? Neem je ze wel of niet mee naar de uitvaart? Wat vertel je ze wel en niet?
Wij hebben veel gewoon op gevoel gedaan. Onze kinderen waren 6 en 8 jaar. Dus daarop zijn deze (ervarings) tips gebaseerd.
Mijn 8 tips hoe om te gaan met overlijden van een dierbare:
1. Slechte nieuws gewoon direct zeggen.
Wij kregen het telefoontje ’s nachts en het hele huis was dus in 1 keer wakker. Ik nam zelf de telefoon op en brak natuurlijk gelijk. Ik moest toen ook wel gelijk vertellen dat opa dood was. Het ergste moment uit mijn leven, maar het moest gezegd worden. Mijn dochter was 8 en begrijpt goed wat dit betekent. Natuurlijk waren we allemaal intens verdrietig en in shock. Wat heel mooi was, is dat mijn dochter gelijk zei, “ik troost je wel als je moet huilen hoor mama”.
2. Betrek ze bij veel en wees open.
Wij zijn na het nieuws direct naar mijn moeder gegaan, waar een paar uur later de uitvaartleider kwam om alles door te spreken. We hebben de kinderen daar min of meer bij gelaten, ze een beetje hun gang laten gaan. Wat meer schermtijd dan normaal, even buiten uitrazen met de papa’s. We hebben ze zelf gevraagd of ze bij het afscheid van opa wilde zijn. En of ze een mooie tekening voor hem wilden maken. Dat wilden ze gelukkig alledrie.
3. Leg dingen uit als ze erom vragen.
Hun eigen fantasie is vaak enger dan de werkelijkheid. Wij kregen vragen als (tussen haakjes onze antwoorden):
* Waarom is opa dood? (zijn hartje is ermee gestopt)
* Kan ik nu ook dood gaan? (iedereen gaat dood ooit, maar jij bent nog heel jong en gezond. Daar hoef je niet bang voor te zijn)
* Waar is opa nu? (opa zijn geest/ziel is in de hemel, zijn lichaam is alleen een verpakking, die heeft hij niet meer nodig)
* Wat gebeurt er op de crematie? ( dat is het afscheid van opa, dan vertellen wat mensen dingen over opa die ze leuk vonden, zijn we met zijn allen bij elkaar en luisteren naar muziek die opa mooi vond en denken met zijn allen aan hem. Op het laatst nemen we afscheid van hem, zeggen we dag opa, we houden van je)
* Wordt opa dan verbrand? (zijn lichaam heeft hij niet meer nodig, dus dat wordt weg gedaan ja. Het woord verbrand zoveel mogelijk vermeden, maar een van de kinderen wist dit al).
* Wat zit er dan in de kist straks (in de kist zit straks zijn verpakking, zijn lichaam).
4. Laat ze een tekening maken voor op de kist en koop bijvoorbeeld een bloem die ze voor de dienst op de kist mogen leggen.
Wij wilden ze tijdens de dienst geen prominente rol geven, omdat je niet weet hoe ze zich zullen houden tijdens de dienst zelf. We hebben dit dus vooraf gedaan toen we alleen met ons gezin waren. Dat ging heel goed.
5. Zorg voor back up tijdens de dienst voor opvang kids.
Hier had ik zelf niet aan gedacht tot ik het ergens las. Je weet niet hoe kinderen zo’n afscheid ervaren en op het moment zelf zullen reageren. Het is dus handig om een back up te hebben voor hen tijdens de dienst. Wij hebben de rij achter ons in de aula gereserveerd voor onze schoonfamilie. De andere opa’s en oma’s van onze kinderen, en de broer en zus van onze mannen en de broer en zus van mijn dochter (mijn bonuskids). Als ze het niet hadden getrokken, hadden we afgesproken dat een van hen ze mee zouden nemen de aula uit, zodat wij gewoon konden blijven zitten.
Dit is een gerust gevoel voor jezelf. Gelukkig was het bij ons niet nodig en hebben de kids zich voorbeeldig gedragen.
6. Laat het leven voor kids zoveel mogelijk doorgaan.
We hebben de kids zo snel mogelijk weer naar school laten gaan en deel laten nemen aan hun gewone leven. Dat werkte heel goed. Natuurlijk waren ze vaak verdrietig maar dat is niet erg. Ze hadden zo wel veel afleiding.
7. Geef ze ruimte voor hun verdriet.
Daarmee bedoel ik, laat ze het op hun manier doen. Willen ze vooral bij jou blijven, geef daar aan toe. Calculeer in dat ze een periode wat bozer zijn, dat merkte ikzelf heel erg aan Isa. Nog steeds wel. Praat veel over degene die overleden is. Dat doen wij in ieder geval wel. En probeer de mooie dingen te benadrukken. Dat werkt bij Isa goed.
8. Doe wat jij denkt dat goed is!
Misschien wel de belangrijkste tip. Er is veel op internet te vinden hierover. Maar je moet in the end gewoon doen wat voor jou en je kind goed voelt natuurlijk.
Wij hopen ze op deze manier geholpen te hebben om het overlijden van hun opa, van wie ze zo idolaat waren, een plekje te geven. En nee, het verdriet is niet weg. En nee, vergeten zullen ze het ook nooit. Maar het is helaas wel een onderdeel van het leven wat ze nog veel vaker mee zullen gaan maken. Door open en eerlijk erover te zijn, op hun eigen niveau natuurlijk, hebben we geprobeerd de dood geen taboe te laten zijn. Ze mogen altijd over opa praten, naar foto’s en filmpjes van hem kijken en om zijn ‘beroemde’ grapjes lachen. Het is en blijft hun grappige opa, van wie ze zoveel houden. Zolang ze hem op die manier blijven herinneren, is hij nooit echt helemaal weg uit hun leven!
loveyourlife.blog 