Over mij

Gepubliceerd op 20 maart 20179 november 2017 door Kesty4 reacties

Ik ben Kesty, 43 jaar en moeder van Isa van 6 jaar. Ik woon samen in een dorpje 23 km onder Amsterdam en ben ervaringsdeskundige op het gebied van een CVA. In mijn geval was dit een herseninfarct in maart 2015.

In deze blog schrijf ik over mijn nieuwe leven. De zoektocht naar een nieuwe balans. Maar ik wil ook meer bekendheid geven aan de onzichtbare restverschijnselen van NAH (niet aangeboren hersenletsel) en het effect dat dit heeft op je leven.

Schrijven is altijd mijn hobby en uitlaatklep geweest. Als meisje schreef ik al in dagboeken en had ontelbaar veel penvrienden. Later werd schrijven mijn beroep als marketing -en communicatie adviseur. Nu werken niet meer lukt, ga ik me in deze blog uitleven op momenten dat ik me goed voel.

En nee, ik ga niet alleen maar schrijven over NAH, ik ben immers zoveel meer dan dat. Ik ga schrijven over alles wat mij bezig houdt, hoe ik geniet van alle mooie momenten, hoe ik echt probeer te leven met de dag, waar ik energie uithaal, tips en tricks over leven met NAH en moeder zijn in zijn algemeenheid. De wonders of life zeg maar.

Mijn motto is: Love your life!

Lees je mee?

liefs Kesty

14 willekeurige weetjes over mij

Gepubliceerd op 18 mei 201613 april 2020 door KestyEen reactie plaatsen

Als ik zelf een blog volg van iemand vind ik het leuk diegene een beetje beter te leren kennen. Dat kan natuurlijk door het volgen van de blog en zo het leven wat iemand leidt. Maar dat kan ook door een lijstje als dit. Dingen die je misschien niet verwacht, een soort ‘background information’. Voor diegenen die het interesseert natuurlijk…..hier komen 14 willekeurige weetjes over mij:

Ik na de middelbare school graag naar de school voor journalistiek wilde gaan. Toen vond ik schrijven dus al leuk. Bij de voorlichtingsdag werd er letterlijk gezegd dat als je in de ww terecht wilde komen, je deze opleiding moest gaan doen. Mijn vader stond direct buiten…..en ik dus ook.
De hotelschool ben gaan doen toen, om te ontsnappen aan het saaie kantoorleven. Veel oud klasgenoten gingen naar MEAO ofzo toen. Dat vond ik ubersaai.
Ik altijd gezegd heb dat ik nooit op een kantoor zou gaan werken. En 3 x raden wat ik meer dan 15 jaar heb gedaan? juist……
Ik vrij goed 3 vreemde talen spreek: Frans, Spaans en Engels. Dankzij internationale HEAO opleiding die ik na de Hotelschool ben gaan doen.
Vrijwel altijd op vakantie ging naar Frankrijk met mijn ouders en zusje en dus nu een echte francofiel ben.
Ik zelf ook op een camping in Bretagne heb gewerkt een zomer lang. Geweldig!
Ook een semester in Frankrijk gestudeerd heb. En daarvoor in Brussel gewoond en gewerkt heb.
Lekker internationaal georiënteerd ben geweest altijd.
De volgende landen onder andere inmiddels bezocht heb: Costa Rica, Cuba, Curacao, Tunesië, Spanje, Portugal, Engeland, Frankrijk, Italië, Duitsland, Kroatie, Griekenland, Estand, Letland, Ierland, Schotland, Denemarken, Zweden.
Ik dol ben op Barcelona en Andalusie. En de Spaanse taal ook trouwens.
Mijn vriend en ik de droom hebben om samen een camping te beginnen in Frankrijk. Mijn CVA kwam er even tussendoor. Nog steeds denken we buiten de paden en wat onze mogelijkheden nu zijn
Ik gek ben op strandleven, in alle jaargetijden.
Ik ontzettend veel foto’s heb! fotografie is een grote hobby, altijd al geweest. Heb altijd behoefte om alles vast te leggen in beeld. Heerlijk.
Ik ben verslaafd aan mijn iPhone en moet en ga daar echt van afkicken….ja, beloofd!

Een nieuw begin…

Gepubliceerd op 12 september 201513 april 2020 door Kesty2 reacties

Dat is hoe ik maart 2015 wil zien. Een nieuw begin. Nee ik kan mijn werk als projectmanager Marketing & Communicatie niet meer doen. In ieder geval niet op korte termijn en ook niet op de manier die ik gewend was, fulltime. Maar is dat erg, dat is de vraag die ik mezelf stel. Is het erg om niet meer te hoeven rennen en vliegen elke dag. Is het erg om je kind niet meer naar de BSO te hoeven brengen? Is het erg om niet meer naar elke verjaardag te gaan? Is het erg om in een wat rustiger modus door het leven te gaan? Is het erg om eens stil te staan bij wat je nu hebt en te genieten van elke dag? en dus niet altijd maar te kijken naar de toekomst, wat willen we nog allemaal gaan doen en zien in de wereld. Is het erg om beter met je lichaam en geest om te gaan? te luisteren naar wat het je vertelt?

Nee. het antwoord op al deze vragen is: Nee. dat is niet erg. En sterker nog, het is misschien zelfs wel beter en fijner om zo te leven. Was mijn leven voor maart 2015 dan zo erg? Nee, ook zeker niet. Ik wist niet beter en werkte fulltime in de financiële dienstverlening. Al ruim 15 jaar. Jaren waarin ik genoten heb van werken met leuke collega’s, drukke werkweken en fijne salarisstroken. Maar ook jaren waarin ik altijd het gevoel heb gehad geleefd te worden, altijd enorm druk had op werk maar ook privé. Tijd om pas op de plaats te nemen, was er nooit. Maart 2015 veranderde alles door mijn herseninfarct en werd ik gedwongen pas op de plaats te nemen, op de brain care unit in het AMC.
Een nieuw begin dus…..