diagnose

Een tijdje geleden heb ik op mijn instagram kanaal een vragenrondje ingelast. Die vragen heb ik toen opgeslagen en ga ik hier de komende tijd beantwoorden. Ook omdat er veel nieuwe volgers bij zijn gekomen. Vandaag de eerste vraag:

Hoe heb ik hersenletsel opgelopen?

In maart 2015 kreeg ik last van mijn ogen. Mijn zicht werd anders, een soort sterren, die steeds zwarter werden, ik kon erg slecht tegen licht en had hoofdpijn. Dus wat deed ik, ik slikte paracetamol en toen dat niet hielp ibuprofen. Droeg zelfs binnen een zonnebril en ging thuiswerken ipv op kantoor zodat ik niet hoefde te autorijden. Natuurlijk was ik naar de huisarts geweest maar die gooide het op oogmigraine. En natuurlijk geloof je dat. Tegelijkertijd had ik last van mijn arm, schouder en nek aan de linkerkant dus liep bij fysio daarvoor. Dat was niets nieuws want dat waren allemaal bekende klachten. Met een drukke, stressvolle baan was het niet raar om die klachten te hebben. Veel van mijn collega’s hadden die immers ook. Normaal is dat natuurlijk niet, weet ik nu. Maar ik ging gewoon door en door. Op pijnstillers en onder het motto van niet lullen maar poetsen. Gaat vanzelf weer over.

Niet vanzelf over…

Maar dat ging het dus niet. Ik had al 2 weekenden beroerd doorgebracht in bed. Waarschijnlijk was ik toen zo overprikkeld (wist ik toen nog niet) dat dat het gevolg was van maar door gaan. Op een zondagavond ging het mis. Zat tv te kijken met Isa, mijn dochter van toen 3,5 jaar. Manlief stond in de keuken. En ik wilde wat tegen hem zeggen en deed dat ook, dacht ik, maar dat was dus gebrabbel. Ik weet nog dat Isa zei, kun je niet meer Nederlands praten mama? Manlief stond direct voor me en zei, je hebt een wegtrekker. Ik merkte toen direct dat het foute boel was en zei bel 112 maar. Zo gezegd, zo gedaan. Ik zei ook nog, bel de buurman, dan ben je niet alleen tegen mijn man. Die stond er ook heel snel en had ook door dat het foute boel was. De ambulance was er snel en dus ging ik richting het AMC met manlief. Dochter werd gelukkig heel lief opgevangen door de buren.

Het ziekenhuis

In het AMC ging ik gelijk onder de CT scan en was het duidelijk dat ik een herseninfarct had gehad. Ik weet nog dat ik zei, zie je wel dat het niet gewoon oogmigraine is. Een soort opluchting , van zie je dat ik me niet aanstel. Ik was ook opgelucht dat het geen enge hersentumor was ofzo. Gek als je achteraf dit je bedenkt. Maar ik had werkelijk waar geen enkel idee wat me te wachten stond en wat een herseninfarct inhield. Gelukkig maar aan de ene kant. Ik voelde me ook verder wel weer ok. De meeste dingen trokken snel weg. In de ambulance kon ik snel weer praten. Mijn been trok de volgende dag weer bij.

Ik ging gelijk door de mallenmolen in het ziekenhuis. Ik kreeg een onderzoek naar mijn halsaders, die waren allemaal ok. Een echo van mijn hart om te kijken of daar een gaatje zat. Nee dus. Een heel uitgebreid bloedonderzoek om naar stollingsafwijkingen te speuren. Ook niet. Een MRI om te kijken wat er nou precies aan de hand was. Daar bleek dat het geen actueel infarct was, maar misschien wel van 2 weken geleden. En aan de plaats te zien zou het ook zo maar al vaker gebeurd kunnen zijn. Aan het getroffen gebied te zien. Speculeren, echt zeker weten zullen ze dat nooit,

Ik ging gelijk aan de bloedverdunners, van de familie die voorkomt dat de bloedplaatjes aan elkaar vast gaan kleven. Dus gelukkig geen trombosedienst. En een cholesterol pil om ervoor te zorgen dat de wanden van mijn bloedvaten in goede conditie blijven, niet om te verlagen want ik had ook geen hoog cholesterol. En geen hoge bloeddruk. Niets.

Oorzaak onbekend

Oorzaak infarct: onbekend. Ik heb het hele Young Stroke Policy onderzoeken doorlopen en nergens komt iets uit. Inmiddels weet ik dat bij 3/4 van de mensen met een infarct of bloeding op jonge leeftijd, geen oorzaak gevonden wordt. Aan de ene kant is dat balen, aan de andere kant wil je ook niet dat ze iets vinden waar je niets aan kunt doen. Aldus de neuroloog. We houden het dus op een vervelend geval van pech. Met een pilletje in de ochtend en een pilletje in de avond ben ik nu beschermd op herhaling.

Inmiddels zijn we ruim 5 jaar verder en hier op deze blog kun je lezen hoe ik mijn nieuwe leven vormgeef!