Hoe zorg ik voor mezelf in hectische tijden?

Zoals jullie wellicht weten, zit ik momenteel in een hele drukke fase. Net voor de kerst hebben wij de sleutels gekregen van onze nieuwe woning. Een nieuwbouwwoning die volledig casco is opgeleverd. Leuk kerstcadeautje niet waar. Lang naar uit gekeken en nu heel blij mee. Het betekent alleen wel heel veel werk. En dan niet zo zeer qua klussen, voor mij in ieder geval niet, maar alles erom heen. Manlief is expert in plannen in de bouw dus die neemt de volledige planning en coördinatie op zich voor het project ‘eigen huis wordt paleisje’. Maar thuis gaat alles door natuurlijk, van was, tot eten, boodschappen bestellen, alles regelen voor kind, hond en wat er nog meer komt kijken bij huishoudmanagement.

En dan heb ik het nog niet over het project inrichten nieuwe woning. Mijn favoriet! heel leuk om mee bezig te zijn, maar tijdrovend en energieslurpende. Verhuizing nummer 2 laat ik dan nog maar even buiten beschouwing…die komt eind maart pas :-).

Je snapt dat mijn hoofd af en toe overuren draait en behoorlijk vaak overspannen is in deze tijd. Ik ga daar op de volgende manier mee om.

  1. Accepteren dat het is zoals het is. Dat is voor mij een belangrijke. Ik weet dat het druk is en nog even blijft. Het heeft geen nut om daar tegen te vechten. Accepteren dat mijn hoofd soms niet meewerkt en dan dus soms dingen laten omdat het niet gaat.
  2. Loslaten dus van sommige moetjes. Doen wat wel kan in de plaats van dat. Klinkt heel makkelijk, maar is het dat natuurlijk helemaal niet. Een dagelijkse struggle soms ook nog hoor. Ik ben graag van het huisje op orde en was weggewerkt enzo. Maar ik denk dan aan de woorden van mijn moeder: het huis staat er langer dan jij, dus laat de boel de boel maar.
  3. Weekplanning. Ik maak elke week een globale weekplanning en die hangt op bord in de keuken. Dan heb en hou ik overzicht en kan ik prio’s daarop kwijt. Ik heb ook een agenda in mijn telefoon en op basis daarvan maak ik die weekplanning. Werkt goed voor mij.
  4. Van het bouwproces hebben we ook een planning hangen, met per week de actiepunten daarop. Tot nu toe hebben we zo alles goed inzichtelijk en onder controle.
  5. Zoveel mogelijk alles bijhouden. Dus wasmand vol, direct wassen. Dat er geen manden vol staan om weg te werken ineens. Geeft mij rust in mijn hoofd.
  6. Geldt eigenlijk voor alle huishoudklussen. Elke keer iets kleins doen werkt voor mij beter dan hele huis in 1 keer doen. En manlief ook ‘indelen’ voor klussen. Net als dochterlief.
  7. Echt bewust elke middag na de lunch een rustmoment pakken. Ik doe dan yoga nidra een half uur en daarna nog 20 min binaural beats meestal. Daarna kan ik er weer even tegenaan. Echt mijn life savers.
  8. Proberen gezond te blijven eten, ondanks de drukte. Tuurlijk bestellen we ook wel eens, maar eigenlijk valt dat altijd tegen. Zelf koken lekkerder en gezonder.
  9. Bewegen in de buitenlucht. Dat doe ik vooral door lopen met de hond. Hij houdt me fit, loop minimaal een uur per dag met hem en dat werkt ontspannend en is goed voor het lijf.
  10. Iets doen waar ik energie van krijg en/of kan ontspannen. Dat varieert van een boek lezen voor ik ga slapen, tot serie kijken op de bank met manlief of schrijven van een blog. Ben nu bezig met opzetten van een nieuw initiatief (Vrouw en NAH) en ja dat kost bakken energie en nee ik heb daar eigenlijk geen tijd voor, maar he het levert mij ook energie op en vooral voldoening. Iets doen waar anderen hopelijk iets aan gaan hebben en wat ikzelf heel erg gemist heb de afgelopen jaren. Dus ik doe het in een rustig tempo. Tussen de praktijken door.

En denk nu niet, dat ik altijd relaxed door het leven ga en alles goed plan en altijd in balans ben. Dat is zeker niet waar. Ik weet alleen wat ik moet doen als dat niet zo is, hoe ik kan herstellen. En ik leg me er bij neer als het niet goed gaat en schakel dan anderen in om te doen wat ikzelf niet kan. Zoveel mogelijk. Dan komt het goed.

Hectische tijden hebben we natuurlijk allemaal. Het is in dit geval een verbouwing, maar kan net zo goed ziekte zijn van jezelf of kind, scheiding, corona perikelen, noem het op. We maken het allemaal door. Het is heel belangrijk om dan te kunnen schakelen, dingen los te laten die er niet echt toe doe, te weten hoe je kunt herstellen, wat je noodplan is ook. Wie je kan helpen in dit soort situaties. En hoe je jezelf vooral kunt helpen in je eigen omgeving.

Hoe ontspan jij? Hoe hou jij de zaken onder controle? Zijn dit dingen die jij voor jezelf op een rijtje hebt?

En dan ineens ben je moeder van een tiener

‘ Hoe dan? vraag ik mezelf af’. Hoe kan dat schattige kleine meisje, ineens een opstandige tiener zijn? 10 jaar geleden kwam ze ter wereld als een wolk van een baby en waren we zo blij dat ze er was, gezond en wel. Maar elk cliché is waar, de jaren zijn voorbij gevlogen. GEVLOGEN. 10 jaren vol met heel veel ervaringen en herinneringen die we met elkaar hebben gemaakt en 10 jaren waarin we zo intens hebben genoten van dat meisje, dat nu ineens 10 is. Dat meisje is nu geen klein meisje meer, maar een jonge pubermeid en dat betekent dat we een nieuwe fase in gaan!

Natuurlijk merk je wel dat je kind ouder en groter aan het worden is. Maar het lijkt alsof die laatste stap naar het begin van de pre puberteit nog harder vliegt en er ‘ineens’ is. Zonder dat je dat echt doorhebt. Klinkt waarschijnlijk heel raar als jezelf nog in de klein kindjes zit, maar zo ervaar ik het wel.

  • ineens is alles kinderachtig
  • er wordt amper tot niet meer gespeeld met playmobil, lego of andere dingen
  • de telefoon is heilig, net als de iPad en andere online apparaten (al zijn deze 2 hier veruit favoriet)
  • het taalgebruik verandert ineens, de straattaal vliegt je om de oren. soms denk ik: WAT zeg je?
  • lichaamsgeuren ontwikkelen zich, waar vroeger je kind altijd heeeerelijk rook, kan dat nu ineens anders zijn (leve de deo)
  • duidelijk andere interesses; hier uit zich dat in interesse voor make up en muziek
  • een hele sterke eigen wil, die ook met steeds luidere stem door het huis gaat
  • lamlendigheid, moe zijn, het puber vermoeidheidssyndroom noem ik het maar. (uitslapen nog niet ontdekt helaas)
  • duidelijke ontwikkeling naar meer zelfstandigheid: alleen naar school willen fietsen, boodschapjes doen bij de supermarkt alleen (liefst elke dag), eigen lunchpakket maken etc.
  • maar ook de chagrijnige buien zijn hier regelmatig aanwezig.

En natuurlijk is het goed, al deze ontwikkelingen. Het hoort erbij en het zou niet normaal zijn als het niet gebeurde. Maar het overvalt me soms nog wel. Dat ik denk, oh ja natuurlijk ze gaat puberen. Voor ons als ouders is dat natuurlijk ook gewoon even wennen en kijken hoe we daarmee om moeten gaan.

Ik zal hier op de blog onze uitdagingen op dit gebied ook met je gaan delen. De mooie momenten, de echte uitdagingen maar ook de lastige dingen waar we tegenaan lopen. Bovenal is het ook gewoon genieten. Genieten van ons mooie pubermeisje, wat zichzelf elke dag ontwikkelt en heel erg kan genieten van alles wat het leven haar biedt, lief is voor haar familie, onze hond Boris, haar vriendinnen en vol levenslust uitkijkt naar elke volgende fase. Hoe mooi is het om aan de zijlaan te staan van dat?

Minder last van overprikkeling door gewenning

Het was van de week de internationale dag van de overprikkeling. Een onderwerp waar ik ook al vaak over geschreven heb. Het is in mijn geval een van de dingen waar ik sinds mijn hersenletsel (2015) het meeste last van heb. Als onzichtbaar restverschijnsel. Hier lees je waar ik nog last van heb.

Je hoort altijd dat het meeste herstel optreedt het eerste jaar na het oplopen van niet aangeboren hersenletsel (N.A.H.). Ik ben het daar niet helemaal mee eens en het is nu eindelijk eens tijd om uit de doeken te doen wat ik daarmee bedoel en waar ik dat op baseer.

Overprikkeling is heel naar, het komt vaak onverwacht en kan je compleet uit het veld slaan. Zeker in het begin als je net hersenletsel hebt opgelopen. Je hebt geen idee van je nieuwe ik, wat je wel en niet kan en zou moeten doen. Dus je doet wat je geleerd is bij ergotherapie. Doseren, balans zoeken, hoofd en lijftaken afwisselen, dag goed plannen en ga zo maar door. Voor de meesten zal dit vaak goed helpen. Ook voor mij was dit in het begin echt een hou vast die je zo hard nodig hebt.

Grenzen opzoeken en overschrijden

Mij is ook wel verteld dat het soms kan helpen toch je grenzen op te zoeken en soms erover heen te gaan. Bewust. Op dagen dat je weet dat je hersteltijd hebt erna, mocht je echt een klap krijgen ervan. In het begin durf je dat ook niet, want wat als….Maar weet je, volgens mij is het wel wat mij geholpen heeft om steeds iets meer te kunnen. Dus om juist wel UIT je comfortzone te gaan en iets te doen wat je niet durft of denkt te kunnen. Na 6 jaar leven met hersenletsel durf ik echt wel te zeggen, dat ik nu veel meer kan en doe dan wat ik het eerste of zeg de eerste 2 jaar deed. Nee het is niet zoals voorheen, maar ik heb wel stappen gemaakt door soms inderdaad tegen een muur aan te lopen en dingen uit mijn comfortzone te doen. Hoe doe je dit? Door met kleine stapjes te gaan!

Kleine stapjes, groot resultaat

Je denkt misschien zo kom ik nergens, door bijvoorbeeld 5 minuten muziek aan te zetten. Jawel dus. Je hersenen moeten weer wennen aan dingen. Hersenen zijn onwijs flexibel en veren mee. Dus ook als je het nu niet kunt, kan het misschien straks weer wel. En zo geldt dat voor alles. Doe het met kleine stapjes en je zult zien dat de stapjes steeds groter kunnen worden. En de dingen die je kunt doen ook steeds meer zijn. Echt, het kan!

Hart onder de riem: het wordt echt beter!

Deze blog heb ik al heel lang klaar staan in mijn hoofd……ik wil heel graag aan lotgenoten die nog niet zo lang te kampen hebben met hersenletsel, laten zien dat het beter wordt. Je gaat echt weer meer kunnen dan nu in het begin. Natuurlijk is dat voor iedereen anders, dat realiseer ik me echt wel, maar gewenning doet echt veel met je hersenen, is mijn ervaring. En ik wil deze positieve ervaring, in een week waarin aandacht gevraagd wordt overprikkeling, zeker met je delen!

Jij kunt zelf zoveel doen aan overprikkelingsklachten en dit is er een van. Laat je hoofd langzaam weer wennen aan dat wat jij belangrijk vindt, dan komt er een dag dat je je beter gaat voelen dan nu misschien.

Hoe is jouw ervaring met overprikkelingsklachten? nemen die in de loop der jaren ook af?