Tag: Mindfulness

30 dagen Social Sabbatical

Gepubliceerd op door KestyEen reactie plaatsen

Ik las laatst in een artikel van Christa Krommenhoek van Life of Chrisje, dat zij in oktober een social sabbatical gaat houden. En ineens valt het kwartje…dat is het, dat ga ik ook doen!!!!

Sinds we terug zijn van vakantie, heb ik al een druk, opgejaagd gevoel. Ik vind dat ik in het dagelijks leven zoveel moet. En dan werk ik geen eens meer, kun je nagaan. Wellicht heeft het ook te maken met mijn hersenletsel, hoogstwaarschijnlijk wel, maar ik ervaar nu veel meer moeten dan vroeger.

Doordeweeks vliegen de dagen voorbij met Isa brengen en halen van school, huishouden bijhouden, was bijhouden, koken en voor je het weet is het weer weekend. En ook dat vliegt voorbij. Kortom, tijd is schaars. Ook nu. Toen ik fulltime werkte, was tijd letterlijk schaars. Nu met hersenletsel is mijn gevoel van tijd hebben schaars.

Dus hoe ga ik dat doorbreken? Hoe krijg ik meer grip op mijn dagen en krijg ik het gevoel dat ik meer tijd heb om te besteden aan dingen die belangrijk voor mij zijn, zoals sporten, yoga, mindfulness en schrijven.

Door zinloos surfen op social media als Instagram en Facebook op mijn telefoon te stoppen! Hier en nu. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Elk ‘rust’ moment als ik even ‘niets’ moet, pak ik gedachteloos die telefoon. Gedachteloos kijken naar de mooie plaatjes. Al die prikkels. En wat levert het op? Niets. Tijdverdrijf that’s all.

Ik ga het dus nu drastisch anders aanpakken deze maand. Had eigenlijk 1 oktober willen beginnen, maar kwam griepje tussendoor. Het is zoals het is. Beter laat dan nooit. Ik start dus vandaag.

Wat houdt mijn Social Sabbatical in?
  • Instagram en Facebook verwijderd van telefoon. Twitter was er al af.
  • Hele maand oktober geen berichten plaatsen en/of lezen op geen enkel kanaal.
  • Ik blijf wel schrijven voor mijn blog, hoop zelfs dat ik daar nu weer wat meer tijd voor heb.
  • Ik ga deze maand ook eens goed nadenken over de toegevoegde waarde van social media voor mijn blog. En hoe ik dat ga inzetten voortaan.
  • Eind van de maand evalueer ik dit.

Wie ervaart dit ook zo? Met of zonder hersenletsel, dat doet er niet zoveel toe.

Misschien ook een goede test voor jou om mee te doen aan deze social sabbatical?

Gastblog: “Wanneer het okee is…om je niet okee te voelen”

Gepubliceerd op door Kesty1 reactie

Deze gastblog is geschreven door Ineke Wiedijk-Lekx. Zij schreef al eerder voor Love your life in de categorie ‘Het verhaal van’. Vandaag een blog over het bereiken van een soort rustpunt in je NAH reis. Hier hoe zij dat ervaart.

“Het rustpunt wanneer je jezelf hebt leren kennen na een opgelopen NAH. Wat is je nieuwe grens en waar bereik je die, of nog sterker; hoe voorkom je eroverheen te duikelen. En wat pas je toe in je dagelijks leven, om dat te bereiken. Daar vind je je rustpunt. Tenminste ik”.

Want met NAH kun je nog heel veel , maar op jouw eigen manier. En eigenlijk heeft iedereen een ‘eigen manier’, maar door ‘moeten’, ‘willen’ en ‘verwachtingen’, verkleint dat stemmetje in je achterhoofd, is ook mijn ervaring. Raakt het zoek. En gaan mensen met hersenletsel vaak mee in de sneltrein van de samenleving. Ook ik.

Na mijn cva is dat vanzelfsprekende, automatische leven, we hadden een heel fijn leven hoor en daar was absoluut niks mis mee, weggevaagd en gaat het nu allemaal heel bewust en gevoelig. En daardoor een stukje trager.

Om jezelf zo af te remmen en vooral om jezelf te ‘voelen’ is een enorm beangstigend en frustrerend proces. Waar je helemaal doorheen moet.

En helaas herhaalt dit proces zich nog vaak bij veranderingen en overbelasting. Maar dan met het vertrouwen dat je een beetje je pad terug weet te vinden, het pad naar die rust.

Een levenslang proces. Naar een mindful leven.

“Maar hee; ik ben ook weleens moe”……

Ik ben nu 39, heb een heerlijk gezin en mijn eigen leven komt nu een beetje in vorm, op mijn manier. En dat is okee!

Kortste bucketlist ever!

Gepubliceerd op door Kesty1 reactie

Je hoort en ziet het overal. De bucketlist! Wat wil jij allemaal graag nog gedaan hebben voor je 40e, als koppel of in je hele leven. Natuurlijk denkt iedereen wel eens na over welke landen je graag zou willen bezoeken. Ik ook. Maar verder?

Een echte bucketlist heb ik nooit gehad. Ik vind het ook zo’n momentopname. Wat ik graag wilde toen ik 23 was, wil ik nu allang niet meer. Of ik heb het toen ook gewoon gedaan (zoals een reis door Cuba 😉).

Wat is ook het nut van zo’n bucketlist, vraag ik me altijd af als ik er weer een voorbij zie komen? Alsof je niet al genoeg dingen ‘moet’ op een dag.

Leg jezelf geen ‘moeten’ op. Laat jezelf niets aanpraten. Je moet helemaal niets specifieks gedaan hebben voor je 30, 40, 50 of zelfs dood bent. Genieten van je leven nu is belangrijk. En tuurlijk kun je een doel hebben, een mooie reis willen maken met je kinderen of sparen voor een nieuwe tattoo of zelfs een ballonvaart voor mijn part. Maar doe het wanneer jij het wilt doen, op jouw manier!

Dat doe ik ook 😉. Ik heb dus zeker geen bucketlist! Als ik iets graag wil doen, dan doe ik het, vandaag of op korte termijn.

Genieten van de kleine dingen, iedere dag is mijn motto. De kortste ‘bucketlist’ ever.

Maar misschien ook wel de beste die er is?!