Tag: Zoektocht nieuwe balans

Tijd voor verandering?

Gepubliceerd op door Kesty4 reacties

Terwijl ik dit schrijf, draaien mijn hersenen overuren. Want hoe ga ik schrijven wat ik bedoel. Nou gewoon door maar te beginnen.

Het begin van Love your life

Toen ik begon met Love your life was het schrijven van blogs een soort verwerkingsproces, maar ook een daginvulling. Ik deelde graag mijn ervaringen, had veel contact met lotgenoten (vooral via Facebook) en kon in deze blog echt mijn ei kwijt. Mijn gedachtes op een rijtje zetten.

Nu merk ik dat ik, na 7 jaar leven met hersenletsel, verder ben in mijn proces en niet alleen maar wil schrijven over mijn hersenletsel. Omdat ik zoveel meer ben dan dat en het ook niet meer zo alles overheersend is als in die begintijd.

Wat wil ik dan wel met Love your life?

Ik wil delen en inspireren over de dingen die nu een issue zijn voor mij, dingen die ik leuk vind, dingen die ik meemaak. Dus je gaat hier vanaf nu vooral vinden: avonturen van mij als moeder van een puber, hondenmama, fijne vakantieplekken of routes delend, onderwerpen die te maken hebben met mindset, over fijner slow living etc. Mijn lichtpuntjes van alledag deel ik met je op Instagram. Maar ook moeilijke momenten ga ik niet uit de weg en ik laat zien hoe ik daarmee deal. Mijn hersenletsel is onderdeel van mijn leven en komt heus nog wel eens voorbij in al deze verhalen en beelden.

De podcast gaat er komen, straks na de zomer denk ik. En ook het boek pak ik weer op.

Qua kanalen ga ik downsizen. Bestaat dat woord? Ik richt me alleen nog op Instagram, omdat ik daar zelf het meeste plezier uithaal. Dus je kunt mij hier volgen of op insta. That’s it!

Kruispunt

Ik heb een beetje een gevoel dat ik op een soort kruispunt sta. Misschien heeft het met de leeftijd te maken, zo halverwege je leven zijn, misschien met cursus die ik volg van Cosmic over manifesteren. Kan ook komen doordat ik qua wonen begonnen ben met een nieuw hoofdstuk samen met ons gezin. Wie weet zijn het de dromen die we samen hebben of mijn persoonlijke behoefte aan een gevoel van zingeving.

Na ruim 7 jaar leven met hersenletsel, is dit mijn nieuwe normaal geworden. Ik weet wat ik kan en niet kan. Mijn dochter gaat na de vakantie de laatste fase van de basisschool in. Dus alles bij elkaar heb ik heel sterk het gevoel dat het tijd is. Tijd voor verandering. Tijd voor mij. Tijd voor zoveel meer.

Ik hou jullie natuurlijk hier op de blog op de hoogte van mijn proces. En in de tussentijd geniet ik elke dag van de kleine dingen, die het leven zo mooi maken. Jezelf verliezen in dromen en ‘what if’s’ is makkelijk. Je vergeet snel te kijken naar wat je nu al hebt en dat is ontzettend jammer.

Het is een reis, zo voelt het voor mij. Maar de reis zelf is ook meer dan de moeite waard, niet alleen de bestemming.

Dus probeer ik echt te genieten van deze reis, elke dag weer. Dankbaar te zijn voor alles wat op mijn pad komt en iedere dag samen met mijn gezin en familie. Want in the end is dat toch echt het enige dat telt.

Heb jij wel eens op een kruispunt in je leven gestaan?

Real life versus online life

Gepubliceerd op door Kesty2 reacties

Wat een rare titel eigenlijk. Real life en online life, is eigenlijk gewoon een en hetzelfde leven natuurlijk. Maar voor veel mensen die thuis zitten is de online wereld een groot gedeelte van hun bestaan. Noodgedwongen. Je kunt er gelijkgestemden vinden, lotgenoten ook wel mooi genoemd. Je kunt er tijdverdrijf in vinden, als je geen baan meer kunt hebben. Je kunt er steun en begrip vinden, kennis opdoen op allerlei sites, noem maar op.

Ook voor mij is de online wereld een belangrijke wereld geworden de afgelopen jaren. Toen ik net hersenletsel had, zocht ik naar info en vrouwen die hetzelfde was overkomen. Dat was niet eenvoudig tot niet te vinden. Ik heb toen zelf een Facebook groep opgericht voor moeders met NAH die jonge kinderen hadden. Dat was direct een groot succes. Zoveel vrouwen sloten zich aan, zoveel herkenning vonden en vinden we bij elkaar. Inmiddels is de groep omgedoopt tot Club van moeders met hersenletsel (met kinderen in alle leeftijdscategorieën) en hebben we ruim 330 leden. En dat zeg ik met trots! Het is een hele actieve community waarin lief en leed gedeeld wordt. Super gaaf!

Inmiddels ligt voor mij de focus meer en meer op het echte leven. Zeker de afgelopen maanden, slokte alle verhuisperikelen al mijn tijd op. Ik was elke dag bezig met organiseren, dingen regelen, dozen In-en uitpakken, huishoudmanager spelen, alles thuis regelen (termijn manlief bezig was met de verbouwing van ons nieuwe huis), voor een hond en kind zorgen en oh ja ook zorgen dat we zelf op de been bleven met gezond eten etc.

Maar het is gelukt. En ook daar ben ik onwijs trots op! Trots op mezelf dat ik nog overeind sta, trots op mijn dochter die zo flexibel is en zich wat vaker dan normaal zelf moest vermaken de afgelopen maanden, trots op onze grote vriend Boris, die zo makkelijk zich aanpast aan elke nieuwe situatie en mega trots op manlief die ervoor gezorgd heeft (samen met zijn vrienden van de bouw 🙂 dat we nu in een prachtig huis kunnen wonen en heerlijke tuin!

En nu? Nu is er meer tijd en rust voor het echte leven. Weer familie en vrienden meer zien, genieten van het mooie weer in onze prachtige tuin, verheugen op een paar weken vrij in de zomer, en plannen smeden voor na de zomer!

Stilzitten is niet aan mij besteed. Plannen genoeg. De komende weken ga ik aan de slag met het zoeken naar een vakantiestek voor komende zomer (tips zijn meer dan welkom) en het vormgeven van mijn ‘online leven’. De Club blijft gewoon bestaan. Ik ga het plan voor de podcast meer uitwerken en afleveringen opnemen. En hier op Love your life, ga ik ook een andere weg inslaan. Hou deze pagina in de gaten, dan lees jij als eerste welke route ik in ga slaan.

Hoe is de balans bij jou tussen je echte leven en je online leven?

En dan ineens ben je moeder van een tiener

Gepubliceerd op door Kesty2 reacties

‘ Hoe dan? vraag ik mezelf af’. Hoe kan dat schattige kleine meisje, ineens een opstandige tiener zijn? 10 jaar geleden kwam ze ter wereld als een wolk van een baby en waren we zo blij dat ze er was, gezond en wel. Maar elk cliché is waar, de jaren zijn voorbij gevlogen. GEVLOGEN. 10 jaren vol met heel veel ervaringen en herinneringen die we met elkaar hebben gemaakt en 10 jaren waarin we zo intens hebben genoten van dat meisje, dat nu ineens 10 is. Dat meisje is nu geen klein meisje meer, maar een jonge pubermeid en dat betekent dat we een nieuwe fase in gaan!

Natuurlijk merk je wel dat je kind ouder en groter aan het worden is. Maar het lijkt alsof die laatste stap naar het begin van de pre puberteit nog harder vliegt en er ‘ineens’ is. Zonder dat je dat echt doorhebt. Klinkt waarschijnlijk heel raar als jezelf nog in de klein kindjes zit, maar zo ervaar ik het wel.

  • ineens is alles kinderachtig
  • er wordt amper tot niet meer gespeeld met playmobil, lego of andere dingen
  • de telefoon is heilig, net als de iPad en andere online apparaten (al zijn deze 2 hier veruit favoriet)
  • het taalgebruik verandert ineens, de straattaal vliegt je om de oren. soms denk ik: WAT zeg je?
  • lichaamsgeuren ontwikkelen zich, waar vroeger je kind altijd heeeerelijk rook, kan dat nu ineens anders zijn (leve de deo)
  • duidelijk andere interesses; hier uit zich dat in interesse voor make up en muziek
  • een hele sterke eigen wil, die ook met steeds luidere stem door het huis gaat
  • lamlendigheid, moe zijn, het puber vermoeidheidssyndroom noem ik het maar. (uitslapen nog niet ontdekt helaas)
  • duidelijke ontwikkeling naar meer zelfstandigheid: alleen naar school willen fietsen, boodschapjes doen bij de supermarkt alleen (liefst elke dag), eigen lunchpakket maken etc.
  • maar ook de chagrijnige buien zijn hier regelmatig aanwezig.

En natuurlijk is het goed, al deze ontwikkelingen. Het hoort erbij en het zou niet normaal zijn als het niet gebeurde. Maar het overvalt me soms nog wel. Dat ik denk, oh ja natuurlijk ze gaat puberen. Voor ons als ouders is dat natuurlijk ook gewoon even wennen en kijken hoe we daarmee om moeten gaan.

Ik zal hier op de blog onze uitdagingen op dit gebied ook met je gaan delen. De mooie momenten, de echte uitdagingen maar ook de lastige dingen waar we tegenaan lopen. Bovenal is het ook gewoon genieten. Genieten van ons mooie pubermeisje, wat zichzelf elke dag ontwikkelt en heel erg kan genieten van alles wat het leven haar biedt, lief is voor haar familie, onze hond Boris, haar vriendinnen en vol levenslust uitkijkt naar elke volgende fase. Hoe mooi is het om aan de zijlaan te staan van dat?