Tag: Zoektocht nieuwe balans

Het verbaast me soms als mensen me deze vraag vol verwondering stellen….en tegelijkertijd verbaast het me ook weer niet.

Want wat wist ikzelf eigenlijk van de gevolgen van een herseninfarct of hersenbloeding? Niets, helemaal niets. Dus je kunt het niemand kwalijk nemen dat ze echt geen idee hebben. Soms de meest ‘stomme’ dingen zeggen, als: ja, ik ben ook altijd moe, misschien moet je eerder naar bed gaan. Of zoiets als, je bent er goed uit gekomen he, je ziet en merkt niets aan je. Allemaal goed bedoeld, maar niets is minder waar.

Waar heb ik na 2,5 jaar dan nog last van? Nou van een heel scala aan onzichtbare restverschijnselen die ook wel overprikkelingsklachten genoemd worden. Door het infarct is er een gedeelte van mijn hersenen ‘out of order’. Door het infarct (wat een bloedpropje is), heeft een stukje van je hersenen een tijdje geen bloedtoevoer gehad. En dat stuk is dus beschadigd. Dit herstelt nooit meer.

De functies die door dit gedeelte bestuurd werden, kunnen wel overgenomen worden door andere gedeeltes van je hersenen. Een vrij uniek werkend stel, die hersenen, niet waar? Voor de meest simpele handelingen, gebruik ik dus veel meer gedeeltes van mijn hersenen dan iemand die geen hersenletsel heeft. Het kan dus lijken of er niets aan de hand is, maar van binnen word er hard gewerkt hiervoor.

In deze afbeelding zie je een mooi overzicht van overprikkelingsklachten. Een mooier overzicht heb ik nog niet eerder gezien (sorry als kwaliteit niet helemaal top is, ga nog op zoek naar een scherpere variant). Gelukkig heb ik niet van alle klachten last…maar wel van de volgende:

1. Vol hoofd (watterig gevoel, druk)
2. Gedachten niet los kunnen laten
3. Vermoeidheid
4. Weinig energie
5. Kort lontje
6. Overgevoelig voor licht
7. Overgevoelig voor geluid
8. Niet weten of wat je gedroomd hebt, echt is of niet. Echt even bijkomen.
9. Misselijk bij over grenzen gaan
10. Moeilijk grenzen aan kunnen geven
11. Overschatting van eigen kunnen

En wat als ik gewoon doorga, dit allemaal negeer? Voor zover mogelijk natuurlijk. Uiteindelijk raak ik dan overprikkeld en in het ergste geval fysiek hondsberoerd, duizelig, hoofdpijn, misselijk. En dat wil ik dus niet.

Als ik binnen de grenzen blijf, kan ik hier goed mee leven. Ja, anders dan voorheen maar nog steeds met plezier, genieten van de mooie en leuke dingen die het leven biedt. Het leven binnen die grenzen, weten waar mijn grenzen liggen, is nog een uitdaging. Soms ga ik er (bewust) overheen en is het dat ook waard. Ik denk en hoop dat ik mijn grenzen ook nog wat kan oprekken.

Tot die tijd is leven met hersenletsel echt topsport! Elke dag weer!

Ben ik toch nog sportief geworden 😉